سلام .

حالتون چه طوره؟ خوبید؟ ما هم اگر ریا نباشه بدک نیستیم؛ به قول یه بزرگی که می گفت: همیشه بگید حالم خوبه.
بگذریم! خب همتون بهتر از من می دونید چند روزیه تلگرام برای ما دسترس پذیر شده یعنی به همت چندتا مهندس خوب ما هم می تونیم تلگرامی بشیم.
اینکه چقدر باید از این موضوع خوشحال باشیم یا نه به نظر می رسه می تونیم خوشحال باشیم؛ از این جهت که خب ما هم مثل بقیه افراد جامعه می تونیم از این شبکه اجتماعی خارجی استفاده کنیم.
ما هم دست این مهندسهای جوون ایرانی رو می بوسیم که با این که خود تلگرام به درخواستهای نابینایان توجهی نکرد اما این جوونهای خوب دست به کار شدند و این نرم افزار رو برای ما دسترس پذیر کردند.
اما از این موضوع غافل نباشیم همین که این نرم افزار برای ما دست رِس پذیر شد باید به تحدیدات این موضوع هم نگاه کنیم.
یکی از تهدیداتی که می تونه مهم باشه دور شدن از خانواده ها است؛ ما مدام می شنویم که پیامرسان ها جای دور همیها رو گرفتند
ما نابینایان به این موضوع باید توجه بیشتری بکنیم باید تلاش کنیم ارتباطات خودمون رو به صورت حقیقی به یکدیگر وصل کنیم.
طبعاً احساسات نسبت به دسترس پذیر بودن این پیامرسان برای ما خیلی گسترش داره چون قبلاً این پیام رسان در اختیار ما نبود و با جامعه مجازی ارتباط آن چنان گسترده ای نداشتیم.
اما با گذشت زمان باید این موضوع برای ما به یک امر عادی تبدیل بشه و اجازه ندیم که این موضوع ما را از سایر دغدغه های مهمترمون دور کنه.
امروز یکی از دغدغه های مهم نابینایان اشتغاله. متأسفانه دولت مردان امروز و گذشته ما نتوانستند گام مهمی برای این امر بردارند.
معلولین و خصوصاً نابینایان باید دغدغه اصلیشان درخواست حقوقشان از دولت باشد.
چند روزی است بحث تصویب لایحه حمایت از معلولین مطرح شده است؛ به نظر من مهمتر از اینکه این قانون در جزئیات به تصویب برسد اجرا شدن این قانون در شرایط امروز کشور است.
متأسفانه مسئولین امروز کشور به جای حل مشکلات جامعه و به خصوص معلولین دنبال حل مسائل در بیرون از کشور می گردند.
این بحث اصلاً سیاسی نیست آنچه امروز مشاهده می شود نا کارامدی برخی از مسئولین برای حل دغدغه های مختلف مردم و به خصوص معلولین است.
متأسفانه سازمان عریض و طویل بهزیستی گامهای مؤثری برای حل مشکلات ما بر نداشته است. حال سؤال این است آیا با تصویب لایحه قانون حمایت از معلولین مسئولان سایر دستگاهها خود را مکلف به اجرای این قانون می دانند یا نه؟
امروز متأسفانه بحث قانون ۳% در اکثر ادارات یا نهادهای خصوصی اجرا نمی شود. آنچه امروز مشاهده می کنیم عدم اشتغال بیشتر معلولین در سراسر کشور است.
در بحث مناسبسازی فضاهای مسکونی، اداری، و شهری، وضعیت دلچسب معلولین نیست.
ما معلولین جامعه موظفیم با یک منطق محکم و بدون حاشیه خواستار رسیدن به یک حقوق عادی در جامعه باشیم.
چند روزی است بحثهایی پیرامون حقوق شهروندی مطرح شده است؛ سؤال ما از دولت و شخص رئیس جمهوری کنونی این است تا چه حد در اجرای قوانین که به عهده شما است توجه خود را به امر معلولین لحاظ داشته اید؟
در پایان تقاضای من به عنوان یکی از معلولین از نمایندگان مجلس این است که اگر خودشان مایل به تصویب این لایحه هستند بهتر است ضمانت اجرایی محکمی برای اجرای این قانون تعریف کنند و ساز و کاری طراحی کنند که مسئولین اجرایی کشور هر از چند ماهی گزارشی به مجلس شورای اسلامی ارائه دهند؛ و این گزارشها نباید معطوف به مجلس دهم باشد بلکه به گونه ای باشد که حتي دولتهای آینده نیز موظف به پاسخگویی باشند.